The Roadtrip: Genesis

"..and so it begins"

Mijn buurt om eens een RP te organiseren! Wish me goodluck! \(^.^)/

Hier ff een paar regels/tips:
1. Geen volgorde posten! Iedereen weet onder tussen wel dat te veel posten te chaotisch zal zijn, dus ik verwacht van iedereen de volwassenheid om het niet te wild te maken.
2a. Probeer altijd wat te posten! Al is het maar dat je rondkijkt, of gewoon maar iets heel simpels. "Ik weet niets te doen" vind ik onzin.
2b. Mocht je toch absoluut niets weten dan kan je me even een PM sturen en zodra ik online kom help ik wel even.
3. Niet God-modden! Jullie zijn de 'oorzaak', ik het 'gevolg'! Bijvoorbeeld: Als jij slaat wacht je tot ik gezegd hebt of je raakt en vertel hoe erg het is. Dit is alleen geldig op wat belangrijke moment. Iets wat gewoon speels is, maakt niet veel uit wat er gebeurt en mag je dus zelf invullen.
4a. Voor vragen PM mij maar of vraag op msn, zodat dit topic verder schoon blijft.
4b. Mocht er toch rede zijn voor een discussie dan zal hier een apart topic voor gemaakt worden.
5. Have fun!
6. Have extra fun!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Alice rekt zich nog even flink uit voordat ze verder leest in haar biografie over Sergei Vasiljevich Levedev. Hij was dan wel niet haar favoriete chemicus, maar sommige van zijn ideeën vond ze wel interessant. Even deed ze haar bril af en wreef in haar ogen. Haar ogen waren al best vermoeid door al het lezen vandaag. Een 24-delige biografie lees je niet zomaar uit. Ze was dan wel al bij deel 20, maar ze wilde echt even alles gelezen hebben voordat ze met haar vrienden op een roadtrip zou gaan. Ze hadden een huisje in Aspen gehuurd met z'n allen. Op zich had ze er niet zoveel zin in, maar skiën samen met de hele groep was iets waar ze wel zin in had. Alice rekte zichzelf weer even uit. Ze moest nu nog een paar pagina's en dan was dit deel ook weer uit. Misschien dat ze het laatste deel in de auto kon lezen... Ze schudde even met haar hoofd om wakker te blijven. Ze was nog niet halverwege de pagina toen ze bijna inslaap viel. Vermoeid stond ze op en liep door de stille, lege bibliotheek naar de kamer van de bibliothecaris. Ze kon hem nu al een tijdje en ze waren op zich goede vrienden, dus daarom was ze een van de weinige studenten die in zijn werkkamer mochten komen. Want in zijn werkkamer stond namelijk een van de weinig gratis koffiezet-apparaten. Gapend liep Alice naar binnen, ze pakte de koffie filters uit de kast en deed het water in de machine. Na een paar seconden was
de machine al bezig met koffie maken. Alice liet zich op een stoel in het kamertje vallen. Ze zat nog geen seconde toen de deur van de kamer open ging. Het was de bibliothecaris. "Goedemorgen Alice! Wat doe jij zo vroeg hier in de bibliotheek?" "Huh?" vroeg ze slaperig. "Ik weet dat je een ijverige student bent maar het is de eerste dag van de vakantie, en het is pas 8 uur! Je hoort uit te slapen!" "8 uur...slapen..." Haar ogen vallen bijna dicht voordat ze ineens opspringt en schreeuwt. "ACHT UUR!!! F*CKINGHELL!!!" ze rent langs de bibliothecaris de bibliotheek uit...

---

Gapend en met een barstende koppijn loopt Mary-Jane voetje voor voetje door het campus gebouw. De vakantie was gisteren begonnen en er waren minstens vijf grote feesten in de stad. De eerste twee waar ze heen ging waren vrij saai, maar de derde was echt super special awesome! Zo ontzettend episch had ze allang niet meer gefeest. Het begon al goed toen ze lichtelijk aangeschoten de straat kwam in gelopen. De muziek was al ontzettend duidelijk te horen. Bijna dansend rende ze op het gebouw af. Binnen was echt het feest van het jaar aan de gang. Zelfs de roadtrip met haar vrienden in de ochtend kon er gewoon niet tegenop. Natuurlijk zou ze half dood zijn in de ochtend, maar het is vakantie dan hoort het gewoon. Als het moet slaapt ze wel in de auto...dat zou ze sowieso wel doen dacht ze. Maar nu het weer ochtend was en ze moeizaam naar haar kamer liep kon ze het feest nauwelijks meer herinneren, het enige wat ze wist was dat het awesome was. De meeste alcohol was ondertussen wel uitgewerkt. Iedereen was zo bezopen op het feest dat ze uiteindelijk maar besloot naar huis te lopen, en dat was een goede keuze geweest. De frisse lucht had er nu voor gezorgd dat ze weer rechtop liep en een beetje helder kon zien. Een paar seconden leunt ze tegen de deur van haar appartement. Moeizaam opent ze haar ogen en duwt de deur open. Voetje voor voetje loopt ze door de woonkamer. Eventjes twijfelt Mary-Jane of ze zich op de bank laat vallen maar ze besluit toch om door te lopen naar haar slaapkamer. Gelukkig stond de deur nog open en kon ze direct haar bed in kruipen. Ze trok nog even haar laarsjes uit en kroop onder de lekker warme dekens. Met een tevreden grijns sloot ze haar ogen en viel al bijna in slaap. "Opstaan!" Knorrig trekt ze de deken over haar hoofd. Als een gek komt Alice binnen gerent. "Mary-Jane! Mary-Jane! Sta op! Over een uur vertrekken we!" "Nog vijf minuten..." mompelt ze slaperig terwijl Alice haar probeer wakker te schudden, en alsof dat nog niet erg genoeg was hoort ze ook nog keiharde muziek uit de kamer naast haar...

---

Keihard gaat de wekker in David's kamer af. Nouja, hij noemt het zelf een wekker, maar om precies te zijn is het een stereo installatie met surround sound subwoofer waarop het gemiddelde concert jaloers kan zijn. Normaal gebruikt zijn kamergenoot ze voor het luisteren naar klassieke muziek, maar het 's ochtends gebruikte David als z'n wekker. Keihard klonk het nummer Dead Cell van Papa Roach door zijn kamer. De lamp aan zijn plafond werd wild heen en weer geschud en de nieuwe vaas trilde van de vensterbank af. Zelf draaide hij zich nog even om en drukte met een harde klap op de snooze button. Hij viel weer bijna inslaap toen zijn "wekker" weer afging. Hij ging op de rand van zijn bed zitten en drukte de wekker uit. Hij liet zich nog even op bed vallen en sloot zijn ogen. Vandaag was de dag. Zijn vrienden en hem zouden met zijn volkwagenbusje naar Aspen gaan. Hij had zijn snowboard en alle andere spullen ingepakt en in de wagen gelegt. Hij kon gewoon niet wachten. De week in de bergen zou al vet zijn, maar de reis erheen zou zelfs nog awesomer zijn! Ineens voelt hij dat er in zijn gezicht gelikt
wordt. Benieuwd opent hij een oog. David opent direct zijn tweede oog als hij ziet wat er zijn gezicht likt. "WOEFWOEF!" Boven op hem staat een grote Duitse herder. David duwt de hond even van hem en zet zijn bril op. Het dier rent direct op de deur af en begint te blaffen. "WOEFWOEF!" Hij schud zijn hoofd en trekt vlug de kleren aan die hij de dag van te voren had klaar gelegt. De hond blijft blaffen en kwispelen als David de deur van zijn slaapkamer open doet. Wild rent de hond naar de keuken en komt terug gelopen met een lege voerbak in zijn mond. David aait hem over zijn hoofd en pakt het bakje vast. "Rustig maar Voron. De dames slapen vast nog, we vertrekken over een uurtje dus ze hebben nog wel tijd." De hond springt kwispelend tegen het aanrecht op en kijkt hoe David het voer in zijn bak doet. "En heb je zin in de reis Voron?"WAF!" "Braaf beestje." Hij zet de bak op de grond en de hond begint direct te eten...

---

Zachtjes klopt Satin op de deur van het appartement. Hij hoort allemaal kabaal uit de kamer komen. Hij zuchtte gelukkig was hij nog op tijd. Zijn kamer lag aan de compleet andere kant van de campus. Hij was op tijd wakker, maar zijn koffer zo ver slepen had hem toch meer tijd gekost dan hij dacht. Satin klopte nog eens aan op de deur. Deze keer een beetje harder. Na een paar seconden is nog steeds niet open gedaan. Nerveus wil hij nog een keer kloppen maar plots gaat de deur open. "Hey dude! Je weet toch dat de deur altijd open staat hier? Kom binnen." David draait zich weer om en loopt naar de bank waar hij naast Mary-Jane gaat zitten en zijn schoenen aantrekt. Hij komt rustig de kamer binnengelopen en kijkt goed rond. Hij zit Alice door de keuken rennen. "Hey Alice!" roept hij, maar ze lijkt te druk bezig met stressen om hem op te merken. Satin wil ook nog hoi zeggen tegen Mary-Jane, maar zij ligt helemaal onderuitgezakt op de bank te slapen met een volle blauwe rugzak op schoot. "Euhm... waar is Jack?" David haalt zijn schouders op. "Je weet hoe het is met hem, hij staat vast al bij de auto te wachten." Satin glimlacht een beetje. Hij kon altijd goed opschieten met Jack, en hij vond het leuk dat Jack ook meeging op het reisje. Hij had zich al een tijd lang verheugt op de reis. Zijn ouders hadden hem zelfs nieuwe skies gekocht. Hij ging op een stoel zitten en wachtte kalm totdat de rest klaar was. Satin zit nog geen seconden en Voron springt tegen hem op. "Af jonge!" schreeuwt hij terwijl hij de hond van zich af duwt. De hond laat zich met zijn voorpoten op de schoot van Satin vallen en legt zijn hoofd ten ruste. Opgewekt aait hij het hoofd van Voron...

---

Op het dak van de campus staat Jack met zijn viool. Met zijn ogen dicht speelt hij de ene mooie noot na de andere. Het geluid galmt over de daken van de schoolgebouwen. Elke ochtend staat hij vroeg op, vaak nog voor zonsopgang, om de meest prachtige muziek te spelen terwijl de zon over de horizon naar boven kruipt. Op de rand van het dak zaten alle enkele mussen te luisteren naar zijn vioolspel. Plotseling stopte hij met spelen. Aan de onder kant van het gebouw hoort hij luid het geschreeuw van een meid die gilt dat ze terug naar bed wil. Het geschreeuw is zelfs nog harder dan het geblaf van een wel heel bekende hond. Jack pakt zijn viool koffer en doet zijn rugzak om. Hij loopt naar de rand van het dak en springt op de brandtrap. Een klein beetje gehaast loopt hij de trap af richten de groep mensen die bij een felrood volkswagenbusje staan te ruziën wie voorin mag. Een beweert dat ze wagenziek wordt als ze niet voorin zit, en de andere beweert dat zij voorin mag omdat ze dat als eerste wilde. De grootste van het groepje, een jongen met zwart haar en een bril zwaait naar hem. "Jack! Schiet op! We vertrekken. Zo!" Jack knikt en spring het busje in. "Hey Jack," zegt een klein jongetje dat toevallig naast hem zit. "Hey Satin."

...to be continued...

Met slaperige ogen stapt MaryJane het busje in, haar grote blauwe rugzak achter haar aan slepend. Ze heeft het halve schooljaar op deze road trip uitgekeken, en nu is het dan eindelijk zover!

David stapt aan de bestuurders kant in en wacht tot iedereen zit dan start hij de auto en rijd van het terein af, zodra ze de weg op rijden vraagt hij nog aan de groep of er iemand iets van de BP moet hebben (zoals wat lekkers ofzo) aangezien hij daar toch moet stoppen om te tanken.

Satin gaat naast Jack in de auto zitten en groet hem vrolijk, terwijl de rest ook instapt. Hij ziet uit naar de reis, maar is toch ook wel zenuwachtig, en kan het niet helpen met de touwtjes van zijn vest te frummelen.

snel propt Alice nog de laatste boeken in de tas en rent de bus in en ploft neer op de bank. Metee nzet ze haar bril recht, die onderhand door het gehaast scheef op haar neus was gaan staan, en pakt een boek uit haar tas en sluit zichzelf af van de buitenwereld.

Terwijl Jack zijn spullen neerlegt in de auto komt Satin naast hem zitten Jack groete Satin vriendelijk terug.
Jack zet zijn viool naast hem want hij is heel erg gehecht aan zijn favorite instrument.
Toen David vroeg of iemand iets lekkers wou '' ik zou graag wat te drinken willen voor onderweg als dat kan''.
Jack staarde naar buiten de reis kon beginnen.

"Duss jongens, maak me maar wakker bij de eerstvolgende friettent voor mijn ontbij. Ik ga pitten", ze trekt de muts van haar hodie over haar hoofd en sluit dr ogen, haar handen op de blauwe rugzak rustend die op haar schoot ligt.

David stopt bij de eerste garage die hij ziet die ook een winkel heeft en gaat even tanken terwijl de rest in het busje blijft zitten.
Na dat de wagen weer vol is en hij uit de winkel wat lekkers gekocht heeft stapt hij weer in, start de auto en rijd richting de afslag naar de snelweg.

Satin zat een beetje ongemakkelijk op de achterbank, ingeklemd tussen aan de ene kant Alice, die ongestoord verder las, en aan de andere kant Jack's viool, met daarnaast een zwijgende Jack. Toen ook MaryJane ging slapen, was het helemaal stil. Ergens wilde hij iets zeggen om de stilte te doorbreken, maar aan de andere kant vond hij het ook een beetje eng.
Na lang overleg met zichzelf koos hij voor iets neutraals.
"Hey David.... is het nog ver?"

"Nou we zijn pas net onderweg dus het zal nog wel een hele tijd duren ja" zei David terwijl hij net de snelweg op reed.
David vond het ook een beetje te stil dus hij zette de radio aan maar wel op een zachte volume zodat de mensen die aan het slapen/lezen waren niet te gestoord werden.

Jack kijkt naar de motorbende en kijk ongeinteresseerd naar de bende.
''Tss stoer doen met hun brommertjes'' verluistert hij zacht tegen zichzelf.
Toen oppeens hoorde jack harde knallen en schrok ervan, voron begon te blaffen naar waar het harde geluid vandaan kwam.

"HOLY FUCKING COCKROACH CHEESEBURGERS!!! WIE O WIE HEEFT HET LEF MIJ UIT MIJN WELVERDIENDE SCHOONHEIDSLAAP TE-" MaryJane kijkt naar buiten en ziet de hells angels. "-halen...OH CRAP"

Satin's ogen werden groot van schrik toen hij het geweerschot hoorde. Instinctief dook hij achter zijn stoel en probeerde zich te verbergen. Hij trok Voron dicht tegen zich aan, en begon het beestje dwangmatig te aaien, meer om zichzelf te kalmeren dan de hond. 'Het komt goed, het komt goeeed....'

Van schrik liet Alice het boek op de grond vallen en verstijfde helemaal... Haar bril hing scheef op haar neus terwijl ze langzaam naar voren bukte om zich te verbergen.

David trapt volop het gaspedal in de hoop sneller dan de motorbende te gaan alleen tevergeefs aangezien zijn busje redelijk oud is en zij op de opgevoerde Harly's rijden "Aaaaahhh net weer mijn geluk.... eindelijk vakantie en dan gebeurt dit!.."

Zodra David het gas pedaal indrukt omcirkelen de Hell's Angels het busje. Een stuk of twintig motoren rijden nu om het busje heen. Een paar hebben nu ook pistolen en geweren gepakt en schieten wild te lucht in. De leider van het groepje rijd nog steeds naast David...maar inplaats van de lucht, richt hij nu zijn pistool op David.

"David!!" riep Satin uit toen hij zag dat een Hell's Angel zijn pistool op David richtte. Zijn hart klopte in zijn keel, alles leek een waas te zijn, zo snel ging het.
Uit zijn ooghoek zag hij de deurklink van de achterklep, en voor Satin zich goed en wel realiseerde wat hij deed, had hij de achterklep al open gegooid en zichzelf over de rand gehesen. Met een klap kwam hij op het asfalt terecht, en half rennend half struikelend rende hij naar de bosrand. Iets verderop was het dicht begroeid met struiken, daar zou hij zich kunnen verstoppen - hij was er zo dichtbij...

Alice hield haar ogen stevig dicht ''Laat het niet waar zijn, Laat me dromen'' mompelde ze zacht en kneep in haar arm maar er gebeurde niks. Toen hoorde ze Satin's stem de naam van David roepen en een koude vlaag door het busje heen trekken. Langzaam opende ze een oog om te kijken wat er allemaal aan de hand was maar deed hem snel weer dicht. ''Oh nee, DenkDenkDenk. Er moet toch een oplossing zijn?''...

Jack was het helemaal zat hij gooide de deur van het busje open.
Stapte uit het busje en toen hij dat deed shoot een hells angel een kogel vlak naast hem op de grond.
''Dans voor ons eens hahahahaha'' riep de dikke hells angel.
Jack sprong heen en weer en vluchte de bosjes in de richting waar Satin heen was gegaan.

Chagerijnig mompelend trekt MaryJane haar hoodie van haar hoofd. "Ik kan ook nergens rustig slapen.." Maar ondanks dat ze zo kalm reageerde, bonkte haar hart snel en pompte de adrenaline door haar lichaam. En ergens vond ze het wel spannend. Toen ze Satin en Jack de struiken in zag springen, keek ze naar Alice, die overduidelijk zat te panikeren. "Alice! Kom op we moeten er vandoor! Tenzij jij ergens een lasergun of raketbomber verstopt hebt, eindigen we waarschijnlijk als seksslaafjes voor een paar gore motorgasten" Ze trekt aan Alice d'r mouw om haar aandacht te trekken.

David was het zat geworden... dit konden ze hem en zijn vrienden niet aan doen en dat net toen de vakantie begon "Jullie willen spelen eh..." zei hij een beetje uitdagend "Nou alsjeblieft!" en met een ruk aan zijn stuur ramde hij een van de motorgasten die naast hem reed waardoor hij van zijn motor afviel, daarna trapte David volop op zijn rem en zette het busje in zijn achteruit en reed achteruit zo snel mogenlijk in de richting van de bosjes waar Satin en Jack naartoe sprongen.

((Twee mensen springen uit een rijdende wagen, een raakt bijna in shock terwijl een andere haar om hulp vraagt, en de leider van de groep half flipt...en niemand komt op het simpele idee om de politie/sherif of zo te bellen XD))

@Philip: Zonder na te denken druk je het gas pedaal diep in. Over je schouder kan je door de openstaande autodeur zien hoe je net nog een Hell's Angel overrijd. Het lijkt bijna alsof jij zijn botten kan horen kraken. In de verte zie je twee motorrijders afstappen en op Jack & Satin aflopen. Je probeert het gaspedaal nog harder in te drukken, sneller...sneller...sneller...

@Yara: Terwijl je hard nadenkt worden de geluiden om je heen langzaam zachter, het heen en weer geschud van de wagen wordt steeds minder. Je blijft je maar concentreren, er moet toch een oplossing zijn...er moet toch een oplossing zijn... Plots zie je de situatie letterlijk voor je!!! Je ziet het busje rijden met de motoren er om heen. Je ziet Jack en Satin eruit springen...een auto rijd met 90 km/u in een rechte lijn vooruit, twee personen van een gemiddeld gewicht van 60-70kg springen er aan de achterkant uit...overlevingskans: 89,2%, kans op ernstig letsel: 25%... de berekening schieten plotseling heen en weer door je gedachten. Je weet niet waardoor het komt, maar het stelt je toch een klein beetje gerust. Dan gaan er weer een hoop getallen door je heen... Twintig bewapende Hell's Angels op Harley's tegen drie tieners in een volkswagenbusje... overlevingskans 15,6%... Je hart begint weer snel te kloppen, je ziet voor je hoe de leider van de groep David dood schiet waarna de bus onbestuurbaar raakt en over de kop vliegt...

Plots wordt je uit je gedachten getrokken naar de werkelijkheid. "Nou alsjeblieft!" Hoor je David schreeuwen terwijl hij de leider van zijn motor af ramt en keihard achteruit rijd. Je slaakt een zucht van opluchting, maar dan zie je weer een rij getallen voor je ogen verschijnen... Je ziet in je gedachte hoe de motorrijders in paniek raken, eentje schiet verschrikt een band van het busje kapot, de wagen slipt en vliegt ook over de kop... overleving kans 0,73%

Je kan niet begrijpen hoe je ineens op al die beelden en getallen komt, je begint helemaal te trillen en het wordt zwart voor je ogen...Lincoln Forest, plaats van een een grote bosbrand in 1932, na de brand verschillende brede paden aangelegd voor het transport van brandweerwagen om een volgende brand sneller te blussen...je ziet plots voor je hoe David de auto stuurt via zo'n bijna dicht gegroeid pad, een paar Hell's Angels volgen hem maar raken vast in de modder, een paar andere stoppen hierna en geven de achtervolging op...overlevingskans. 97% Ineens springen je ogen weer open, je hard klopt nog als een gek, naast je zit Mary-Jane wanhopig aan je arm te trekken...

@Marly & Sasu: Met veel pijn, maar gelukkig alleen wat blauwe plekken en kneuzingen komen jullie bij de bosrand aan. Jullie kunnen nog net het gebrul van twee motoren horen als jullie de bosjes in duiken. "Tommy! Pak jij die kleine," zegt een grote brede Hell's Angel als hij van zijn Harly afstap. "dan steek ik die lange wel kapot." De andere Hell's Angel lacht. "Is goed jonge." zegt hij lachend terwijl hij z'n honkbalknuppel goed beet pakt. Beiden lopen ze rustig het bos in opzoek naar Jack & Satin.

@Immi: Je blijft maar aan Alice d'r arm schudden. Je snapte maar niet waarom ze niet reageerde en gewoon stijf haar ogen dicht hield. Je hoort een paar kogels tegen de auto aan knallen, en het raampje waar je naast zit wordt kapot geschoten.

[He voron xD Wees toch niet zo slim xD Maar, eerlijk toegegeven, ik had er nog niet aan gedacht... ^^; ]

Satin dook achter een paar struiken, hijgend en bevend van angst, en niet veel later viel Jack naast hem neer. Verderop zag hij twee Hell's Angels afstappen, lachen, en hun kant op komen lopen. Satin's ogen werden, zo mogelijk, nog groter van angst.
'We moeten hier weg,' fluisterde hij tegen Jack, 'als ze ons te pakken krijgen, zijn we er geweest. Ik denk dat de rest die kant,' hij wees naar rechts, 'op zijn, omdat we daar naartoe reden...' Even stopte hij om op adem te komen. 'Ik hoop dat alles goed is met de rest... shit, ik heb mn mobiel niet bij me...'

Satin keek wanhopig om zich heen, steeds verder in paniek rakend door de Hell's Angels die langzaam dichterbij kwamen. Zonder echt na te denken zei hij tegen Jack, 'Okay, ik tel af, op "drie" sprint jij naar rechts en probeer je de rest te vinden. Ik ga eerst naar links, en hopelijk raken die enge gasten dan een beetje in verwarring. Ik kom zo snel mogelijk achter je aan, okay?'
'Een....' Was dit nou wel verstandig? ik denk niet dat dit een goed idee is eigenlijk
'Twee....' Ohgodwegaandoodwegaandoodwegaandood
'Drie!!!'

[YARA HIER]

''Ohgaaawd, Ik weet het'' Snel springt Alice op en struikeld over Mary-Jane's voeten ''Ah, sorry.'' Ze kijkt weer om zich heen. ''Shiit, sorry'' ze verontschuldigd ze weer aan Mary-Jane ''Ik heb misschien de oplossing gevonden'' en rent wankelend door het busje heen die elke kant op slingerd in de richting van David.
''David!'' Ze valt neer naast de bestuurdersstoel. ''Als je een dichtgegroeid pad tegenkomt, rij erin'' zegt ze hijgend ''W-wat?'' David kijkt verbaasd van het stuur weg maar maakt snel een scherpe bocht als hij bijna de greppel inrijdt. ''Niet vragen, gewoon doen. vertrouw me.''

[/yara signed off again xDD sorry too lazy to log in at my account]